O filmie:
Roman Polański i Ryszard Horowitz przyjechali do Polski, by podzielić się swoimi najbardziej osobistymi wspomnieniami z okresu ich dzieciństwa i młodości. Podczas spaceru po Krakowie wracają do wspomnień, także tych bolesnych z okresu Holocaustu, kiedy poznali się w utworzonym przez nazistów getcie. Opowiadają, jak udało im się przeżyć - gdy, jako dziecko, kilkuletni Horowitz został wpisany na "Listę Schindlera", a Polańskiego ukryła biedna chłopska rodzina.
Bohaterowie odwiedzają miejsca, gdzie po wojnie po raz pierwszy spotkali się ze swoimi rodzinami. Wspominają czas, kiedy wspólnie żyli w jednym mieszkaniu w kilkanaście osób licząc na to, że kolejnego dnia dołączy do nich następny "ocalony" członek rodziny lub przyjaciel. Choć byli i są zupełnie różni, zawsze łączyła ich pasja. Wspólnie chodzili na wagary do kina, wywoływali pierwsze fotografie i fascynowali się sztuką, która pozwalała zatrzymać chwilę na dłużej. W szarej, komunistycznej Polsce, wbrew woli władz, uczyli się o wielkich artystach, zakochali się w jazzie i zaczęli snuć plany o wyjeździe na Zachód.
Od czasu, kiedy Polański wyjechał z Krakowa tworzyć filmy, a Horowitz malować obrazy i później fotografować, nie spotkali się w Krakowie. Po blisko 60 latach wrócili, by wspólnie odwiedzić miejsca, które miały wpływ na ich całe życie.
